Shpreh nje deshire e oret e von ate nates.

Kur nje yll bie pas mesnates:

“Nje jete e lumtur kaq e pamundur eshte?

Te plotesosh nje deshire a nje enderr?

Dua te jam gjithmone e lumtur…

Te mos kem moment per te vuajtur.

Nuk dua te me largohen njerezit qe kam me shume nevoje…

Dua te jem aq e forte saqe askush zemer te mos ma copetoje.

Nuk dua te me largohen njerezit qe me shume dua,

Dua te qendrojne pergjithmone qe per to te mos vuaj.

Nuk mund te duroj me lendime..

Nuk dua te coj dem kohen e jetes time.

Ndonjehere kur ndjej menalkoli

dua te shkruaj dhe te shkruaj pa kufi

dua te shkruaj cdo ndjenj e mendim

dua ti tregoj botes nje pjese nga tipi im.

Mos ndoshta kerkoj shume?

Perse valle eshte kaq e pamundur nje jete sic e dua une?

Nuk po kerkoj as mall as pasuri…

Po kerkoj vetem pak lumturi.

Perse kjo jete kaq shume vuajte duhet te kete?

Pse me kaq kursim momentet lumtura dhe me shume trishtim?

Ne nje jete qe ne kalojme,

Shume pak bzeqeshim dhe me shume lotojme.

Une dua dicka ndryshe.

Dicka qe te me pelqeje vertet.

Dua qe ta kthej endrren ne realitet.

Dua qe zemren time ty te ta fal…

Dua ta ruash mire… si Kristal,

Dua ti falesh pakez lumturi,

Dhe do te shikosh qe e cdo pjese te saj je ti.

Po po je ti.. je ti qe e mbush me harmoni.

Te lutem O JETE, te lutem O FAT,

Mos ma merr por lere te qendroje me gjate.

Me gjate se ato qe iken…

Qe nuk me deshen dhe benin sikur nuk diten,

Sikur nuk diten asgje rreth meje.

Por tai nuk dua tia di me sepse jam e lumtur prej teje.

Te lutem mos me zhgenje sepse nuk do te duroj me shume.

Te lutem o jete lerme kete qe dua une. “

© Rejana R