Nje flete nga ditari...

I dashur ditar!

U be kohe pa shkruar apo jo. Epo pas kaq vitesh mu kujtove ti mik I vjeter. E di ti je miku me besnik qe ndokush mund te kete. Ti mban te fshehtat e shume njerezve pa I marre vesh kush. Ndoshta merzitesh kur njerezit te harrojne ashtu sic bera une por ama je perseri aty kur une kam nevoje te shfryhem me dike a dicka. E di une nuk jam me ajo vogelushja naïve qe disa vite me pare shkruante cikerrima dhe zenka te pa kuptimta feminore. Une kam ndryshuar. Tashme jam thuajse e rritur dhe te betohem qe nuk eshte aspak bukur. Nuk eshte aspak bukur te iskesh nga ajo bote ciltersie sic ishte femijeria. Por koha ecen… Ecen pa u ndalur dhe njerezit rriten dhe ndryshojne. Ndryshojne shume madje.

Ne keto vite shume gjera me kane ndodhur. Te kujtohet per ato shoqet e femijerise qe te shkruaja me pare? Hah e di kam qene shume naïve vertet. Nuk e kuptoja se cfare shoqerie kishe. Dhe e di pse? Sepse ato dinin ta vinin shume mire masken e engjellit nderkohe qe ne te vertete ishin djall. Ato me tradhetuan. Tradhetuan shoqerine time te paster. Ato per mua ishin tamam motra. Tamam sic kam S*** moter te vogel ato ishin motra binjake sepse ishin moshatare me mua dhe dukej sikur ne cdo gje mendonim njesoj. Por jo doli qe nuk ishte ashtu. Doli qe ato ishin shoqe qe te hanin ne bese. Ishin shoqe qe gjate kohes qe te perqafonin pas shpines te drejtonin thiken. Perse valle? Perse mua? Cfare I ndryshoi kaq shume? Une I njihja qe te vogla. I njihja shume mire. Por ato… Ato ndryshuan kaq shume. Cfare u bera? Eh ndonjehere mendoj se nuk eshte nevoja tu besh gje qe te te bejne dicka te tille. Ka njerez qe cdo gje te mire qe ben per to ta kthejne me te keq. Ja tani me kujtohen keshillat e mamit “ Ne keto dite mos ki besim tek askush pervec familjes tende.” Dhe ka te drejte. Por ama atyre pjestareve te familjes te te duan. Dhe une ashtu do te bej qe sot e tutje. Do te kem besim vetem tek mami im dhe motra ime. Tek askush tjeter. Une familje vetem keto kam. Ne djall shoqeria… Ne djall babai qe nuk me deshi kurre… Ne djall ato qe me urrejne. Tani nuk me intereson me askush. Tani vec familjes time per mua nuk ekziston tjeter njeri. Tani jo me. Familja eshte e vetmja gje per mua. Familja dhe endrrat e mia. Do te mundohem qe gjithmone te arrij ti realizoj endrrat e mia. Do te mundohem te triumfoj kudo. Do te studio ne Oksford, do te behem menaxhere projektesh dhe nje shkrimtare e zonja. E me pas kur “ato” qe me tradhetuan e me braktisen te kene nevoje per mua… Une do ti percmoj. Do tua kthej me te njejten monedhe. Do tua kthej nderin...